ความผิดชอบชั่วดีตอนนี้
จงอินขอผลักมันไปให้พ้นและมัวเมาไปกับโอเซฮุนก่อนแล้วกัน
วูบหนึ่งในความคิด
สัตว์ร้ายใต้จิตสำนึกของจงอินปรากฏตัวออกมา
มันสั่งให้เขารังแกดวงตาสุกสกาวให้คลอด้วยหยาดน้ำตา
ส่งความหนักหน่วงของตัวตนลงช่วงล่างกลางกาย เรียกใบหน้าหวานให้บิดเหยเกอย่างทรมาน
ส่งเสียงครวญครางร้องขอให้เขาหยุด
“เซ็กซี่...”
เสียงแหบพร่าทุ้มต่ำร้องออกมาเบาๆ
เมื่อเซฮุนกัดริมฝีปากตัวเองแล้วร่อนส่ายเอวบนความโปดนู่น
ทาบทับเนื้ออ่อนนุ่มร้อนผ่าวลงไปทับตัวตนชายหนุ่ม
มือเรียวสวยบีบบี้ติ่งไตของตัวเองพลางส่งเสียงหวานออกมาเป็นระยะ
หากคืนนั้นที่เขาเคยร่วมรักกับเซฮุนแล้วเรียกมันว่าความฮอตปรอทแตก
คืนนี้ต้องบอกว่าเซฮุน HOT AS HELL!
แม้ไม่ได้สอดใส่รวมเป็นหนึ่งเดียว
หากความเสียวสะท้านเกินบรรยายก็ทำให้จงอินคำรามออกมาอย่างพึงพอใจ
เซฮุนเซ็กซี่มากขึ้นทุกวินาที ยามที่เซฮุนหลับตาลงและใช้นิ้วเรียวหยอกล้อยอดอกตัวเอง
บดบี้ความเต่งตึงพลางสูดปากหอบหายใจ ความเซ็กซี่ของเซฮุนก็ยิ่งทำให้เขาอยากระเบิดปะทุตัวเองออก
ความเป็นชายปวดหนึบ
มือหนาเลื่อนไปตามผิวสวย
ปัดป้ายความร้อนจากปลายนิ้วเลื่อนขึ้นหายอดอกสีชมพู
เซฮุนลืมตามามองจงอินแวบหนึ่งแล้วยอมให้มือหนาบดบีบปลายถันสีอ่อนแทน
ก่อนต้องหวีดร้องออกมาเสียงหวานเมื่อจงอินบีบมันอย่างแรง พลางลุกขึ้นมากอดรั้งเอวคอดกิ่วเข้าหาตัว
บดเบียดกายกำยำเข้าหาเรือนร่างสวย
“คุณมันขี้ยั่ว”
ชายหนุ่มจงใจทิ้งเสียงแหบพร่าข้างใบหูเล็ก
เป่าความร้อนให้ซอกคอขาวต่ำลงถึงช่วงไหล่เนียน เซฮุนหดคอหนีลมหายใจร้อนๆ ทันที กลิ่นกายหอมกรุ่นของเซฮุนเป็นอีกตัวกระตุกอย่างดีของจงอิน
“อื้อ... อ้า...”
“ถ้าพรุ่งนี้คุณตื่นมาเก็บเสื้อผ้าสาย
คุณต้องโทษตัวเองเลยนะ”
“ฮื่อ อย่าเป่า”
ความจักจี้เรียกให้ขนลุกชันทั้งกาย
เซฮุนพยายามบิดตัวหนีแต่มือแกร่งดังครีบเหล็กล็อคตัวเซฮุนไว้ คนตัวบางมุ่ยหน้า
เบี่ยงกายหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น
“It’s so hot… and I need some air” จงอินไหวกระซิบเสียงแหบพร่า ใช้ดวงตาเจ้าเล่ห์จ้องคนหน้าแดงก่ำ “Tonight
we don’t need to touch… just…. breathe…”
“ฮ้า... อย่า... ไม่เอาแบบนี้จงอิน อ๊า!”
เซฮุนแหงนหน้า ความร้อนวิ่งลงคอเป่าเรียกความสยิวแปลกให้ตีร่วนในช่องท้อง มือเรียวกอบกุมศีรษะจงอิน
ขย้ำหยุมกลุ่มผมหนา ลมหายใจถี่รัว
เซฮุนเป็นพวกอ่อนไหวตรงต้นคอ
จงอินสัมผัสได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เรามีเซ็กส์กัน
มุมปากหยักระตุกยิ้มกับอาการทรมานของเซฮุน เขารู้สึกเจ็บบนไหล่นิดๆ
เมื่อนิ้วเรียวจิกลงบนมัน แต่เขาก็ชอบที่จะได้เห็นเซฮุนครวญครางอย่างจะเป็นจะตายตรงหน้ามากกว่าจะสนใจความเจ็บนั้น
จงอินเคลื่อนใบหน้าต่ำลงไปหาเม็ดทับทิมสีหวาน
ก่อนอ้าปากดูดกลืนมัน กดดูดหนักๆ จนเซฮุนต้องแอ่นอกรับ ลิ้นเปียกชื้นตวัดรัวไปมา เสียงครางระงมเรียกความฮึกเหิมให้กับจงอินมากขึ้น
คนตัวบางเกร็งตัวสั่นสะท้านไปทั้งกายจนจงอินสัมผัสได้
ชายหนุ่มเลื่อนริมฝีปากเป่าลมหายใจอุ่นร้อนไปทั่วกายขาว
กดจูบเน้นหนักอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของไปทั่วทุกที
ทิ้งรอยจูบสีกุหลายแต่งแต้มผิวกายสวยให้น่ามองมากขึ้น
“คุณเซ็กซี่และร้อนแรงสมกับที่ผมรอคอย”
ใบหน้าหวานที่กำลังแดงก่ำเป็นเครื่องบอกได้ถึงความร้อนแรงของจงอินเช่นกัน
เซฮุนกัดฟันแน่นแต่ไม่ว่าอย่างไรก็กลั้นเสียงครวญครางน่าเกลียดของตนเองได้ยากเหลือเกิน
“อ่า... จงอิน...”
“ผมจะทำให้คุณได้แต่พร้ำเรียกชื่อผม
เรียกมันตลอดทั้งคืน ลืมเลือนทุกสิ่งทุกอย่าง จำได้แค่ว่าเรากำลังสนุกกันอยู่บนเตียงนี้”
จงอินเลื่อนมือไปกอบกุมแก้มก้นเนียนในกางเกงตัวจิ๋ว บีบคลึงอย่างมันมือ
เซฮุนยกตัวขึ้นให้เขาบีบเคล้นได้อย่างถนัดถนี่
“คุณจงใจยั่วผมสินะถึงได้ใส่กางเกงตัวนี้
ผมน่าจะรู้” จงอินพ่นลมหายใจออกมา
“ไม่ชอบเหรอ”
ทำไมวันนี้เซฮุนถึงได้เร่าร้อนขนาดนี้
จงอินจะเป็นบ้าอยู่แล้ว!
“ผมทั้งชอบและไม่ชอบ
ใจหนึ่งผมก็ชอบที่มันอวดเรียวขาสวยของคุณ อีกใจผมก็ไม่ชอบ
อยากกระชากมันทิ้งไปให้พ้น” ได้ยินคำตอบจากจงอินเซฮุนก็หัวเราะออกมา
ยกมือคล้องคอคนตรงหน้าและจูบลงไปบนแก้มสากอย่างเอาใจ
“ใส่แล้วไม่ดูเซ็กซี่หรอ”
“เซ็กซี่สิ
ผมบอกแล้วว่าคุณนะใส่เสื้อคอเต่าแขนยาวหรือกางเกงขายาวไปถึงข้อเท้าก็ยังเซ็กซี่ที่สุดอยู่ดี”
น้ำเสียงแข็งกระด้างกลายเป็นอ่อนหวานรัญจวนจนเซฮุนใจเต้น คนตัวบางกดจูบเบาๆ
ที่กลีบปากหนา
“ต่อสิ”
“yes… my queen”
“อ๊ะ! เดี๋ยวก่อน
ฉันมีนี่ด้วยนะ” ‘นี่’ ที่ว่าทำจงอินตาลุกวาว
ความหึงหวงแล่นขึ้นหน้าทันที
“คุณซื้อมาไว้ใช้กับใคร”
จงอินกระชากเสียงถาม
“คุณไง” เซฮุนตอบพร้อมคลี่ยิ้ม
ความน่ารักของเซฮุนทำให้จงอินอดใจไม่จูบริมฝีปากสีเชอร์รี่ตรงหน้าไม่ได้
จงอินยกสะโพกผ่ายขึ้น
รั้งเอากางเกงตัวเล็กขึ้นจนสูง เนื้อผ้าเข้าไปในร่องก้นคนตัวขาวสะดุดเฮือก
เซฮุนตีลงบนไหล่กว้างทันที จงอินจึงหัวเราะออกมา ชายหนุ่มรั้งกางเกงไปไว้ด้านเดียวกัน
เขานึกสนุกลองไม่ถอดกางเกงดู ดูสิเซฮุนของเขาจะเป็นยังไง
“ฮื่อ
ถอดมันออกจงอิน”
“ไม่”
“เอาออก เอาออกนะ”
“ไม่ครับคนดี อยู่เฉยๆ
สิ อย่าส่ายสะโพกไปมา” มือหนากดเอวคอดให้อยู่ตรงแกนกายเขา
ก่อนแยกเนื้อขาวช่วงล่างของคนตัวบางออก บีบน้ำออกจากเจลที่เซฮุนบอกเอาไว้ใช้ด้วยกันไปป้ายลงช่องทางสีหวาน
ก่อนโยนขวดเจลสีใสไว้ข้างกาย ปัดป้ายมือละเลงความลื่นไปทั่ว
อาการเกร็งตัวพร้อมลมหายใจสะดุดของเซฮุนเกิดขึ้นทันทีที่เขาทำแบบนั้น
หากแต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนั้นทำเอาเซฮุนต้องขบริมฝีปากล่างแน่น
มือหนาส่งนิ้วกลางเข้าไปในช่องทางรัก
ความอุ่นร้อนบีบรัดจนนิ้วเขาดุดดันเข้าไปได้ยาก
จงอินกดจูบแผ่วเบาให้กับคนที่ตัวสั่นสะท้าน
พร้ำบอกเสียงหวานให้ผ่อนคลายตัวซึ่งเซฮุนก็พยายามทำด้วยการหายใจเข้าออกลึก
“ฮ้า... อ่ะ อ่าห์”
“หายเจ็บแล้วใช่ไหม”
การพยักหน้ารับน้อยๆ เรียกรอยยิ้มกว้างจากร่างสูง
จงอินจึงเพิ่มนิ้วเข้าไปสำรวจโพรงร้อนอีกนิ้ว
คราวนี้เซฮุนจิกปลาบเล็บบนแผ่นหลังเขาจนแสบ
“อ๊ะ... ช้าๆ เจ็บ”
เสียงหวานระโหยเอ่ยกระท่อนกระแท่น ใบหน้าหวานร้อนผ่าวยามที่ปลายนิ้วแกร่งกดลึกลงในตัวตนของเซฮุน
นิ้วแกร่งกดลึกและย้ำหนักระรัว
เซฮุนสะบัดหน้าไปมาอย่างเสียวซ่าน ความสุขสมปลิววอนลอยทั่วห้อง
คนตัวบางรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังหายไม่ทั่วท้อง
เซฮุนร่อนสะโพกส่ายตามเข้าหาจงอิน เอวคอดกิ่วส่ายบิดเกี้ยวไปมา
ส่งเสียงครางลั่นอย่างไม่อายเมื่อปลายนิ้วที่ผลุบเข้าผลุบออกถี่หยิบ
ทั้งยังกระแทกกระทันลงจุดที่เซฮุนต้องสั่นสะท้าน ล่องลอยไปตามดวงดาวที่ล้อมไปด้วยความซาบซ่าน
“คุณเซ็กซี่เกินไปแล้ว”
ท้ายที่สุดเมื่อจงอินไม่สร้างทนต่อไปอีกไหว ชายหนุ่มดึงนิ้วออกมาพรวดเดียว
ก่อนจะจ่อความแข็งขืนกดเข้าหาโพรงเนื้อร้อน
เพียงแค่ส่วนหัวหยักที่เข้าไป
เซฮุนก็ต้องเกร็งตัวจากความจุกเสียดที่พุ่งเข้ามาด้วยเช่นกัน
เซฮุนกัดฟันจนเจ็บกลีบปาก หยาดน้ำตาคลอระรื่นขังอยู่ในหน่วยตาเรียว
ก้มมองแกนกายที่ใหญ่ตามความกำหนัดกำลังทะยานให้ร่างกายเซฮุนกลืนกิน เหงื่อเม็ดเล็กๆ
ผุดไปทั่วกายงามทั้งที่อาการด้านนอกหนาวจัด
“ช้าๆ นะจงอิน”
เสียงหวานเบาหวิวคล้ายจะหมดลม
ทำเป็นเก่งได้ไม่นานก็อ่อนปวกเปียกเป็นเบี้ยล่างของจงอิน ใบหน้ายามนี้ของเซฮุนต้องเหยเกดูไม่จืด
“ครับ คนดี”
“อ๊ะ...”
ส่วนแข็งขืนสอดพรวดเดียวเข้าลึกกระแทกถึงจุดกระสัน
เซฮุนผวาเฮือกกอดรัดกายหนาไว้ คนตัวบางหลับตาแน่น
ความร้อนกำลังกลืนกินส่วนแข็งขืนไม่ต่างจากที่แท่งร้อนขูดผนังด้านในเขาจนเสียวซ่าน
ปลายเล็บเท้าทั้งสองข้างจิกลงบนที่นอนกว้าง
ความคับใหญ่ส่งให้เซฮุนอึดอัดในส่วนล่างจนได้แต่เกร็งตัวกอดร่างหนา ใบหน้าหวานเหยเก
ส่งเสียงหอบหายใจตัวโยน ขาเรียวกอดรัดเอวสอบเข้าหาตัวอย่างไม่รู้ตัว
ใบหน้าครามเข้มมีเหงื่อผุดพรายไม่ต่างกัน
ชายหนุ่มขบฟันแน่น ความร้อนในโพรงร้อนของเซฮุนกำลังตอดรัดเขาจนจะปะทุได้ทุกวินาที
ชายหนุ่มสูดปากในลำคอเป็นห้วง
ชั่วลมหายใจถัดมา
กายงามก็ค่อยๆ สั่นไหวไปตามแรงส่งจากร่างหนา เซฮุนตัวสั่นสะท้าน
รู้สึกว่าในช่องท้องหมุนวนเป็นเกลียวคลื่น ริมฝีปากหนาพรมจูบไปทั่วลำคอระหง
เรียกความเสียวซ่านเกินบรรยาย ร่างกายเซฮุนเหมือนล่องลอยไปตามปุกเมฆ เซฮุนไม่ได้ช่ำชองในเรื่องแบบนี้
เขาถึงได้แต่หมดท่าให้จงอินเล่นกับร่างกายราวกับเป็นของตัวเอง
“อื้อ... อ่าห์...
จงอิน”
“เรียกชื่อผมไปเรื่อยๆ
อย่าหยุดนะคนดี ผมชอบเวลาที่คุณเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงหอบกระเส่า”
“อือ... อ๊ะ...
จงอิน... จงอิน... ฮ้า”
“คุณเซ็กซี่จริงๆ
เซฮุน” ยามที่จงอินเรียกชื่อเซฮุน มันช่างให้ความรู้แปลกประหลาดเหลือเกิน
มันเต็มไปด้วยความอ่อนหวานอย่างที่เซฮุนไม่เคยได้ยินจากใครมาก่อน
เคราครึ้มที่ขึ้นเล็กน้อยสากระคายผิว
แต่มันสร้างความวาบหวามให้กับเซฮุน คนตัวบางสั่นคลอนไปตามแรงโยก ความเสียวซ่านแล่นปลาบไปทั่วกายจนขนลุกเกรียว
เซฮุนหลับตาลงเมื่อสุขสมจนน้ำตาที่คลออยู่จวนเจียนจะไหล
เขาซุกหนาลงกับซอกคอแกร่งที่พรายไปด้วยเหงื่อทว่ากลับดูเซ็กซี่อย่างร้ายกาจ
จงอินผ่อนลมหายใจออกมามองคนตัวขาวที่หอบหายใจถี่รัว
บั้นท้านงอนงามกำลังเด้งไปมาอยู่ตรงหน้า
จงอินไม่รอช้าที่จะตะปบมือไปเคล้าคลึงทันที ชายหนุ่มบีบเคล้นอย่างได้ใจ
ทุกอณูในกายเซฮุนทำให้เขาหลงใหลจนแทบคลั่ง
เหงื่อกาฬไหลโซมกายทั้งคู่
เซฮุนเนื้อตัวสั่นระริกไปกับความซาบซ่านที่ไม่อาจควบคุมไหว เสียงครางระงมดังไปทั่วห้องแข่งกับเสียงเนื้อกระทบกัน
ทั้งคู่สอดประสานลมหายใจแก่กัน เซฮุนหวีดเสียงหวาน
หยัดสะโพกรับความแข็งขืนที่ทะยานกระโจนจ้วงใส่เข้ามาไม่ยั้งราวกับคนตายอดตายยาก
คล้ายกับว่าทุกสรรพสิ่งหยุดนิ่งเหลือแต่คนสองคน
“จงอิน...
จะไม่ไหวแล้ว ฮ้า...” ดวงตาฉ่ำเยิ้มช้อนมอง ใจของจงอินกระตุกวูบ
“อ่า... ซี้ด...
ได้สิคนดี” ปลายจมูกโด่งกดลงบนแก้มนวล ก่อนเอวสอบจะเร่งจังหวะปั่นทะยานตัวเองและเซฮุนลอยละล่องขึ้นฟ้า
ความเสียดเสียวรุนแรงแล่นปลาบไปทั่วสรรพางค์กาย
ใบหน้าหวานหงายศีรษะไปด้านหลัง แอ่นอกหยัดตัวให้มือหนายึดไว้ หัวใจเซฮุนใกล้ขาดหวิว
คนตัวบางซาบซ่านจนเรี่ยวแรงเหือดหายต้องเกาะเกี่ยวไหล่กว้างไว้พยุงตัว
ความร้อนจากส่วนแข็งขืนขูดกับผนังร้อน ช่องท่องเซฮุนปั่นป่วนราวกับมีผีเสื้อนับร้อยบินอยู่ในนั้น
“อ๊า! จงอิน! อ๊ะ!”
การบีบรัดจากเซฮุนให้จงอินรู้สึกเหมือนจะแตกร้าว
ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจหนัก คำรามราวกับสัตว์ป่าในคืนเดือนมืด เสียงหวีดร้องจากเซฮุนเรียกความเป็นบุรุษเพศให้พุ่งพล่าน
ความร้อนโหมกระพือทุกอณูของห้อง
ก่อนเซฮุนจะกระตุกกายถี่ยิบ รู้สึกลอยคว้าง กรีดร้องออกมาสุดเสียง คนตัวบางหลับตาพริ้มรับสัมผัสกระแทกกระทั้นครั้งสุดท้ายพร้อมทั้งรู้สึกถึงสายน้ำอุ่นวาบที่ฉีดเข้ามาในตัว
แม้ลมหายใจจะกลับมาเป็นปกติ
หากเซฮุนก็ยังรู้สึกถึงการพรมจูบไปทั่วหน้าจากจงอิน คนตัวบางพยายามเบี่ยงหน้าหนี
แต่จงอินก็ยังล็อคตัวเขาไว้
“ฮื่อ พอแล้ว”
“ผมรักคุณ”
เป็นเซฮุนที่ชะงักตัวไป
ร่างบางค่อยๆ หันกลับมามองคนพูด ซึ่งก็กำลังยิ้มทั้งหน้าทั้งตา
จงอินรวบเอวบางให้เข้าหาตัว กดริมฝีปากลงแก้มนวลอีกที
“ผมพูดจริงๆ นะ”
“รู้แล้ว”
เซฮุนตอบกลับอย่างขัดเขิน ในใจเต้นระรัว
“งั้นผมขออีกทีนะ”
ว่าแล้วจงอินก็กดเอวสอบเข้าหาเนื้อนุ่มอีกครั้ง เซฮุนตาโต ยกมือฟาดไหลหนาไปที
“ห๊ะ อะไรนะ”
“ขอ ‘ซั่ม’ อีกที”
พูดจบก็ยิ้มให้ดวงตากลมโตที่มองอย่างลูกกวางโดนรุกไล่ ชายหนุ่มจัดการปิดปากบวมช้ำที่กำลังเถียงนั้นทันที
ถ้าคนข้างบ้านจะได้ยินเสียงเซฮุนยันเช้าคงไม่เป็นไรหรอกมั่ง
ยังไงเซฮุนก็กำลังย้ายออกอยู่แล้วนิ
กลับไปอ่านต่ออีกนิดนึงน๊าาาาาา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น